Historia

Historia najstarszego szpitala w Kielcach rozpoczyna się w 1827 roku. Wtedy to, opierając się na środkach społecznych, powstał Szpital Instytutowy. Początkowo działał pod zarządem Towarzystwa Dobroczynności, a w 1832 roku pieczę nad nim przejęły władze państwowe. W 1833 roku Szpital Instytutowy przeszedł pod zarząd miasta pod nazwą Szpital Miejski św. Aleksandra.

20-łóżkowy szpital nie mógł zaspokoić potrzeb mieszkańców Kielc, w 1837 roku wybudowano więc budynek przy ul. Dąbrowskiej (dziś ul. Kościuszki), a z biegiem lat rozbudowywano go. W 1945 roku na krótko patrona placówki zmieniono na Tadeusza Kościuszkę, a na początku lat 50. szpital zyskał rangę wojewódzkiego.

Po kilku przemianach, w 1990 roku ostatecznie powrócił pod skrzydła władz miejskich, a w 2003 roku także pod opiekę św. Aleksandra. W 2006 roku rozpoczął się dla szpitala okres dynamicznych zmian. Z dniem 1 lipca 2006 roku udzielanie świadczeń medycznych rozpoczął Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Św. Aleksandra w Kielcach, a w 2011 roku właścicielem placówki została spółka Artmedik, wprowadzając w szpitalu nową jakość opartą na nowoczesności, ale i wieloletnim doświadczeniu.

Przy Szpitalu Kieleckim znajduje się kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Kaplica ta w obecnej postaci istnieje od 1867 roku.
Cała została wpisana do rejestru zabytków i podlega przepisom o ochronie dóbr kultury.

Kapelanem szpitalnym jest ksiądz Piotr Markielowski.
Kontakt z kapelanem: kapelan [at] szpitalkielecki.pl    Tel. 721-721-833 (Wyłącznie dotyczy Szpitala Kieleckiego)

Godziny odprawiania Mszy Świętej:

Niedziele i święta: godz. 10.30 (w maju, czerwcu i październiku przed Mszą Świetą Nabożeństwo).

Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek: godz. 6.30 rano.

Soboty: msza święta o 8:00 rano.

W pierwsze piątki miesiąca na zakończenie Mszy Świętej Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa.

W pierwsze soboty miesiąca na zakończenie Mszy Świętej Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.   Najświętsza Panna do s. Łucji:  Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.